In termen van alomtegenwoordigheid is het niet overdreven te zeggen dat de no-nonsense eenvoud van de Fender Telecaster zelfs die van zijn jongere, meer gestroomlijnde broertje – de Stratocaster – heeft overtroffen.
Behalve bij middeleeuwse zanggroepen en misschien een paar Noord-Indische kamermuziek ensembles heeft de Telecaster zich een weg gebaand naar alle muziekstijlen op de planeet – van de country van Don Rich tot de blues van Muddy Waters, de punk van Joe Strummers en de metal van John 5.
»» Klik hier voor de beste aanbiedingen online »
Natuurlijk heeft hij veel te danken aan de ruige bruikbaarheid van zijn vorm maar ook aan de aanpassingen die de Tele heeft ondergaan. In de jaren zeventig was de Telecaster Thinline de grote rage bij degenen die wat meer openheid aan hun sound wilden geven, en punk- en latere alternatieve rock-bands waren gek op de meer gespierde klank van de met humbuckers uitgeruste Deluxe modellen. In 2009 introduceerde Fender de Custom Shop Cabronita Especial, die verkrijgbaar was met één of twee TV Jones Classic elementen en die een hit werd bij zeer geprezen tokkelaars als Keith Urban en John Mayer. Om ook de minder beroemde gitaarspelers aan een soortgelijke klankkleur te helpen, introduceerde Fender vorige zomer de in Mexico gemaakte Cabronita Telecaster.
“Dit is een beest van een gitaar, in elk opzicht de erfgenaam van de legendarische flexibiliteit en constructiekwaliteit van de Telecaster, maar met een geheel eigen, geweldige klank”
Little Bastard
Hoewel het Spaanse slang-woord “cabronita” in sommige Latino culturen wat kleurrijker vertaald wordt, is het ruwweg het vrouwelijke equivalent van “rotzak” en het is absoluut een geschikte bijnaam voor deze hakker.
Zij combineert het uiterlijk en het gevoel van de bonkige Tele met het kraken en snauwen van de door Fender geproduceerde Fideli’Tron elementen (die net als de hoge tonen modellen van TV Jones, zijn bedoeld om de visuele en auditieve vibe te realiseren van de ouwe Filter’Trons van Gretsch) en daardoor heeft de Cabronita meer postuur dan een typisch Tele tokkelmachine.
Met dezelfde basisvorm, gevoel en stijl van Tele’s van voorheen, breekt ze met de traditie door haar toegevoegde elementen, haar slagplaat met vier schroeven, haar enkele volumeknop en de drie-keuze schakelaar, zoals je die vaker ziet op een Jazzmaster.
Ze heeft net als haar Custom Shop voorganger, een hard-tail, string-through-body brug die meer het gevoel en de aanslag geeft van een Tele Deluxe dan van de originele asbakken-stijl-brug van de Tele.
Ons review model heeft een redelijk lichte elzenhouten kast met een zwarte polyester afwerking. De hals combineert een ronding van 9,5”(241 mm) met de voor de Tele standaard mensuurlengte van 25,5”(648 mm).
»» Klik hier voor de beste aanbiedingen online »
Wat betreft de constructie en afwerking is Fender absoluut de strijd aangegaan met hun import modellen. De kwaliteit van de constructie is degelijk – en ook al was ze niet erg zwaar, ze voelde aan alsof ze een paar sets in Bob’s Country Bunker zonder problemen makkelijk kon overleven. Mijn enige bezwaar rond de kwaliteit van de constructie was dat er een paar wat scherpe hoeken aan de frets zaten – niet zo dat het pijn gaat doen, en zeker makkelijk te verhelpen.
De moderne “C” vorm van de hals voelde erg comfortabel, niet zo vlezig als de vintage halsprofielen uit de zestiger jaren maar met genoeg omvang om eens een paar snaren flink aan te pakken en te buigen als je daar zin in hebt. Voor deze review voelde de urethaan afwerking een beetje plakkerig – vooral midden in een sessie wanneer je handen een beetje gaan zweten – maar de vintage-achtige kambreedte van 1,65” zorgen voor een erg comfortabele ruimte tussen de snaren bij zowel het spelen van ritme- als lead-gitaar.
Driekoppig monster
Als je aan elementen van het soort van de Filter’Tron denkt komen er een paar namen bij je op, zoals Brian Setzer, Billy Duffy en Billy Gibbons. Al deze gitaristen gebruiken hun elementen zo verschillend dat het moeilijk kan zijn de werkelijke aard van deze pittige dingetjes te bepalen.
Om de Fender Cabronita Telecaster te testen heb ik haar eerst aangesloten op een Fender ’65 Deluxe Reverb heruitgave. Ik heb de volume knop tot het randje van barsten gezet en de bass en treble op 5 gehouden. Ik merkte direct dat de Fideli’Tron elementen de gitaar een unieke stem geven. Het element bij de brug klinkt bijna als een opgevoerd Tele element met een beetje meer kracht in de middentonen. Door mijn aanslag aan te passen kon ik Setzers jazzabilly toon benaderen, maar ik had het gevoel dat ik meer kracht en helderheid nodig had om zo maar voor een big band te gaan staan.
Om de Fender Cabronita Telecaster eens wat meer aan de tand te voelen met de helderheid van toon gooide ik de reverb open en verhoogde de treble om te kijken of ik nog verder op een Setzer-achtig terrein kon komen. Met de elementenschakelaar in de middelste positie opende de gitaar zich een beetje en klonk evenwichtiger.
Toen ik wat jazzabilly loopjes speelde klonken de 0,009 snaren die meegeleverd worden bij de Cab een beetje dun naar mijn smaak, maar ze maken de mineur buigingen wat makkelijker. De hoge tonen waren niet helemaal zo sprankelend en tinkelend als bij de Gretsch maar met het esdoornhouten fretbord en de elzenhouten kast waren ze wat helderder dan ik had verwacht.
Ik raakte de echte sweet spot toen ik het volume van de versterker opengooide en de treble opvoerde. En op het moment dat ik het geknars van de distortion van een MXR Custom Badass ‘78 toevoegde, kwam het geluid van de oude-school Texas Boogie tot leven.
Bij het spelen van de beginnoten van “Tush” kwam de combinatie van Tele-getokkel en Gretsch-kraak door. Ik merkte dat ik de elementen een beetje sappiger wilde laten klinken en ik moest ook voorzichtig zijn met de toonregelaars van de Deluxe vanwege een zekere troebelheid in de lage tonen van de Cab. Maar toen ik de distortion van de MXR hoger zette om te zien hoe de element met meer gain zouden omgaan en ik “Wild Flower”van The Cult binnen scheurde kwamen de elementen pas echt tot leven met een ruwe botheid die helemaal bij de song past. Met de extra gain liet de Cab de laatste Tele-neigingen achter zich en veranderde in een grote, smerige rockmachine. De bijkomende sustain en de harmonische boventonen lieten de Fideli’Tron elementen zich echt in hun sweet spot nestelen zonder dat het te lastig werd om ze te regelen.
Conclusie Fender Cabronita Telecaster review
Waar de Fender Cabronita Telecaster alleen maar een kleine aanpassing is voor puristen die denken dat het bij Tele’s alleen maar moet gaan over tokkelende treble van het soort dat de Bakersfield sound ondersteunde, zullen degenen die smachtten naar meer geblaf in het middengebied op hun Fender single-cut, het een heel acceptabel instrument vinden.
Iedereen die het voorrecht heeft gehad op een Custom Shop Cabronita Especial te spelen zal wensen dat de Cab sprankelend en veelzijdiger zou klinken, maar door het basis ontwerp binnen het bereik te brengen van spelers met een beperkter budget heeft Fender laten zien dat het de smeekbeden van grote aantallen leden van het Fender forum heeft opgepikt.
»» Klik hier voor de beste aanbiedingen online »
Tot nu toe hebben massa’s liefhebbers van de Fender Cabronita Telecaster hun toevlucht moeten nemen tot tijdrovende doe-het-zelf projecten die maar al te vaak zeer gemengde resultaten opleveren of tot Custom exemplaren van minder bekende oorsprong die nog altijd een behoorlijke som geld kosten.
Veel van deze nuchtere spelers zullen de gitaar van het ras van de Cab goed genoeg vinden, maar zelfs degenen die meer willen hebben van de Custom Shop tokkel en articulatie zullen enthousiast zijn over hoe makkelijk het is om de elementen om te wisselen voor een of ander model van de uitgebreide Mr. Jones serie en in wezen een Cabronita Especial te krijgen voor een fractie van haar prijs.
Pro’s:
Degelijke constructie. Blaffen in de middentonen doet het goed met distortion.
Contra’s:
Elementen kunnen meer power en articulatie hebben. Sommige frets waren een beetje ruw.
Vergelijk prijzen:
Bax-Shop: bekijk aanbieding
Bezield, eindeloos bespeelbaar en moeilijk neer te leggen. De Cabronita Telecaster is een andere Fender dan alle anderen en, gelukkig, voor de meeste van ons bereikbaar.